Subjectief signaal

[Duckje]

Bij een drukke bushalte, stond een mooie jonge vrouw met een strakke leren rok aan op de bus te wachten.

Toen de bus arriveerde en het haar beurt was om in te stappen, realiseerde de vrouw zich dat haar rokje te strak zat, om haar been hoog genoeg op te kunnen tillen om in de bus te stappen.

Zichtbaar gegeneerd en met een verlegen glimlach naar de buschauffeur, maakte ze de rits aan de achterkant van haar rok een beetje los, in de hoop zo voldoende speling te krijgen om haar been hoog genoeg op te kunnen tillen.

Ze probeerde de bus te betreden, maar zonder succes.

De vrouw schaamde zich en maakte de rits aan de achterkant van haar rok nog een beetje los. Daarna probeerde ze de bus weer te betreden.

Wederom lukte het de vrouw, die zich nu wel erg geneerde, niet om haar been omhoog te krijgen.

Ze lachte nogmaals naar de buschauffeur en maakte de rits aan de achterkant van haar rok nog een beetje los….maar weer lukte het haar niet om de bus te betreden.

Op dat moment, tilde een grote man, die achter haar stond, de vrouw bij haar middel op en liet haar weer voorzichtig zakken in de bus.

Woedend draaide de vrouw zich om naar de man en schreeuwde: “Hoe durf je me aan te raken! Ik ken je niet eens!”

De man lachte en zei koeltjes: “Nou mevrouw, normaal gesproken zou ik het met u eens zijn, maar nadat u mijn rits drie keer hebt losgemaakt, dacht ik dat we vrienden waren.”

[Piet]

[angilo]